Dwie Rzeki

Dwie Rzeki to położona najbardziej na zachód prowincja królestwa Andor. Pomimo tego, że Dwie Rzeki umiejscowione są w centralnej części Westland, dzięki górom Mgły od zachodu, rzekom Taren i Białej od północy i południa, a także bagnom Mire od wschodu, są skutecznie odgrodzone od reszty świata. Są jednym z najbardziej zapomnianych i nieuczęszczanych regionów w tej części świata. Na terenie Dwóch Rzek znajdują się tylko cztery wsie: Daven Ride, Pole Emonda, Wzgórze Czat i Taren Ferry. Położone najbardziej na północ, Taren Ferry, przez rdzennych mieszkańców Dwóch Rzek nie jest już nawet uznawane za część ich prowincji. Na całym terenie Dwóch Rzek porozsiewane są duże, samowystarczalne gospodarstwa. Na farmach tych zamieszkują całe wielopokoleniowe rodziny, łącznie z babkami, kuzynami i ich potomstwem.

Historia

Dwie Rzeki mają bardzo bogatą historię, choć przez samych jej mieszkańców dawno już zapomnianą. Po Pęknięciu Świata w miejscu gdzie obecnie znajdują się Dwie Rzeki wznosiło się piękne i dumne królestwo Manetheren.

Zostało ono jednak zupełnie zniszczone podczas wojen z Trollokami w latach 1000-1350 OP (Upadek Manetheren). Dzisiejsi mieszkańcy tych terenów dawno już dawno zapomnieli historię swoich ziem. Tym nie mniej, lud ten wciąż zachował wiele cech zapomnianego już przez siebie narodu – odwagę, upór i ogromne przywiązanie do ziemi. Pole Emonda nazywane niegdyś Polem Aemona – zostało tak nazwane na cześć bitwy w której poległ ostatni król Manetheren – Aemon. Legenda głosi zaś, że źródło Winna Jagoda, które wybija z ziemi dokładnie w Polu Emonda, symbolizuje ofiarę wszystkich mieszkańców Manetheren, którzy polegli w tej ostatniej bitwie w obronie swojej ojczyzny.

Władza

Obecnie, mimo że prowincja ta należy do Andoru, niewielu mieszkańców zdaje sobie z tego sprawę. Poborcy podatkowi nie interesują się tym miejscem i nie zagląda tam Gwardia Królowej. Zainteresowanie i wpływy królowych Andoru kończą się na Baerlon i kopalniach w górach Mgły. Dwie Rzeki pozostają zupełnie zapomniane.

Z powodu braku zainteresowanie „wyższych” organów władzy, Dwie Rzeki rządzą się niezależnie i autonomicznie. Władza podzielona jest równo między kobiety, a mężczyzn. W każdej wsi wybierana jest Rada Wioski, w skład której wchodzą tylko mężczyźni, a przewodniczącym jest zawsze Burmistrz. Członkowie Rady wybierani są na drodze głosowania ogólnego. Na szczęście w tak małych społecznościach, miejsce znajdują tam zwykle najbardziej odpowiedzialne i dojrzałe osoby. Koło Kobiet zrzesza najstarsze i najbardziej szanowane kobiety, przewodniczy im Wiedząca. Między tymi dwoma formacjami bezustannie dochodzi do tarć i wybuchów emocji. Tym nie mniej, w ostatecznym rachunku, to zwykle racja kobiet jest na wierzchu.

Życie i gospodarka

Mieszkańcy Dwóch Rzek toczą typowe, proste życie farmerów skupionych na uprawie ziemi i hodowli owiec. Wszystkie dorosłe kobiety noszą włosy zaplecione w warkocz, a każda dziewczyna marzy o osiągnięciu wieku w którym otrzyma pozwolenie na ich zaplecenie. Jest to równocześnie znak, że kobieta dojrzała do małżeństwa.

Lud Dwóch Rzek jest z natury nieufny wobec obcych, nie objawia się to jednak agresją czy niechęcią. Są to ludzie bardzo uparci i niezłomni, co jest spowodowane ciężką egzystencją w odseparowanym od reszty świata miejscu. Mimo wszystkich wewnętrznych konfliktów i niesnasek, mieszkańcy Dwóch Rzek są wobec siebie nadzwyczaj lojalni. Dzięki temu mają świadomość, że zawsze mogą liczyć na sąsiedzką pomoc i łatwiej im znosić przeciwności losu. Bardzo zajadle bronią swojego stylu życia i miejsca w którym mieszkają.

Gospodarka Dwóch Rzek opiera się na dwóch surowcach – wełnie i tytoniu. Tytoń z Dwóch Rzek jest świetnie znany na całym Westland i osiąga tam bardzo wysokie ceny. Karawany kupieckie przybywają do Dwóch Rzek w określonych przedziałach czasu dostosowanych do zbiorów obu tych surowców. Handel odbywa się osobno w każdej wsi, a wszystkie transakcje są nadzorowane przez Burmistrzów. Ma to na celu zapewnienie sprawiedliwej wymiany towarowej. Wielu rodzinom ciężko by było utrzymywać się bez tego rodzaju handlu.

Autor: Amyrlin

Zapisz