Trzeci Wiek podzielony został na trzy okresy czasowe:

• epoka Dziesięciu Narodów, ok. 1350 lat
• epoka Wolnych Lat, ok. 1135 lat
• epoka Nowej Ery, ok. 1000 lat

Trzeci Wiek trwał w sumie około 3500 lat. Jego początek zaczęto odliczać jeszcze podczas Pęknięcia Świata, które oficjalnie zakończyło Wiek Legend. Ostatnia Bitwa uznawana jest za ostatnie wielkie wydarzenie Trzeciego Wieku. Trzeci Wiek często nazywany jest również Wiekiem Proroctwa, ponieważ przez cały czas jego trwania ludzkość przygotowywała się na Odrodzenie Smoka.

Panowanie Dziesięciu Narodów

Za oficjalny koniec Pęknięcia uważa się śmierć ostatniego mężczyzny Aes Sedai. Jest to jednak data bardzo umowna, ponieważ mężczyźni ze zdolnością przenoszenia Mocy cały czas przychodzili na świat. Mimo początkowych prób poradzenia sobie ze skazą, kobietom Aes Sedai nie udało się rozwiązać tego problemu. Dlatego też uznano, że jedynym wyjściem jest wyłapywanie i Poskramianie mężczyzn którzy przejawiali zdolności do Przenoszenia.

Pierwsza i najpotężniejsza forteca – Kamień Łzy, powstała jeszcze w czasach Pęknięcia. Drugim miastem o którym wiadomo było Mainelle, umiejscowione na terenach dzisiejszego Tanchico. Dopiero wtedy zaczęto odmierzać czas zgodnie z Kalendarzem Tomańskim. W ciągu następnych dziesięcioleci wybudowano miasto Tar Valon i pod przewodnictwem Białej Wieży zaczęła się powolna odbudowa cywilizacji. Na popiołach Wieku Legend wzrosło dziesięć potężnych królestw:

Mapa Dziesięciu Narodów i Tar Valon

• Aelgar
• Almoren
• Aramaelle
• Aridhol
• Coremanda
• Eharon
• Essenia
• Jaramide
• Manatheren
• Safer

Jedenastym, nieoficjalnym królestwem było Tar Valon (na mapie zaznaczone na żółty kolor) zajmowało ono wtedy o wiele większy obszar niż ma to miejsce w czasach obecnych.

W roku 209 PP (Po Pęknięciu) podpisano Sojusz Dziesięciu Narodów, łącząc je wszystkie w pakcie o nieagresji i pokojowym handlu. Ponieważ pamięć Wieku Legend wciąż była żywa i na ziemiach Westland wciąż pozostało po nim wiele pamiątek, cywilizacja była dość wysoko rozwinięta. Westland kwitło i rozwijało się, chociaż kunszt wojenny nie został zapomniany. Ludzkość wciąż żywiła nadzieję, że chwała Wieku Legend może zostać przywrócona. Kres tym marzeniom położył rok 1000 PP, kiedy to nastąpił zmasowany atak trolloków na ziemie Westland. Wybuchły niszczycielskie Wojny z Trollokami które w ciągu 350 lat zupełnie wyniszczyły odradzający się powoli kontynent.

Wolne Lata

350 lat po wybuchu Wojen z Trollokami, Pomiot Cienia został ostatecznie odparty, a resztki armii Cienia schroniły się na Wielkim Ugorze. Jednak zniszczenia których udało im się dokonać były nieodwracalne. Kalendarz Tomański nie był już miarodajny, dlatego trzeba było wprowadzić nowy system odmierzania czasu. Za ogólnie obowiązujący uznano Kalendarz Gazarański, a pierwszy rok nazwano WR, Wolny Rok – pierwszy wolny od zagrożenia Cieniem. Podczas wojen cywilizacja została ponownie doszczętnie zniszczona, pamiątki i pamięć o Wieku Legend zostały zapomniane i uznane za legendy. Pięć z Dziesięciu Narodów nie przetrwało Wojen z Trollokami, a pozostałe z powodu wewnętrznych konfliktów rozpadły się w ciągu następnych pięćdziesięciu lat. Na popiołach poprzedniej cywilizacji powstało dwadzieścia dziewięć nowych narodów:

• Aldeshar
  

  Królestwa Wolnych Lat

• Abayan
• Balasun
• Basharande
• Caembarin
• Dal Calain
• Darmovan
• Dhowlan
• Elan Dapor
• Elsalam
• Esandara
• Farashelle
• Fergansea
• Hamarea
• Ileande
• Indrahar
• Kharendor
• Khodomar
• Masenashar
• Moreina
• Nerevan
• Oburun
• Oman Dahar
• Roemalle
• Rhamdashar
• Shandalle
• Shiota
• Talmour
• Tova

W przeciwieństwie do okresu sojuszu Dziesięciu Narodów, Aes Sedai nie zdołały zjednoczyć nowych narodów w jednej koalicji. Tar Valon było osłabione i również potrzebowało czasu na zagojenie ran po wojnie. Tym nie mniej, przez niemalże osiemset lat udawało się łagodzić wszystkie większe konflikty i wrogie zachowania pomiędzy poszczególnymi narodami. Pierwszy wielki konflikt, który jednocześnie rozpoczął upadek epoki Wolnych Lat, rozpętał w roku 939 WR mężczyzna o imieniu Guaire Amalasan. Ogłosił się on Smokiem Odrodzonym wywołując tym samym wojnę, z którą nie mogło sobie poradzić ani Tar Valon, ani pozostałe wolne narody. Podczas tego, trwającego cztery lata konfliktu, Fałszywy Smok podbił niemalże całe południe i zachód kontynentu. Jedyną osobą która potrafiła mu się przeciwstawić i prowadzić z nim wyrównaną wojnę, był młody książę z niewielkiego królestwa na południe od Tar Valon – Shandalle.

Artur Hawkwing

Artur Paendrag Tanreall toczył z Amalasanem długie i wyniszczające kampanie od roku 939 do 943 WR. Wojna ta została w kronikach odnotowana jako Wojna Drugiego Smoka. Hawkwingowi udało mu odnieść ostateczne, chwalebne zwycięstwo podczas Bitwy na Przełęczy Jolavine. Guaire Amalasan został schwytany i Poskromiony zaraz po dowiezieniu go do Tar Valon. Od tego momentu Westland znalazło się pod kontrolą i władaniem charyzmatycznego i wciąż młodego, Artura Hawkwinga. W roku 963 WR został on namaszczony na Wysokiego Króla, Imperatora całego Westland.

Władca rządził niepodzielnie całym kontynentem Westland przez parę dziesięcioleci i zmarł w roku 994 WR. Imperium Hawkwinga nie przetrwało jego śmierci. Gubernatorzy ustanowionych przez niego prowincji i generałowie armii rozpoczęli wyniszczającą kampanię o schedę którą po sobie zostawił. Każda z tych osób chciała go zastąpić, zasiąść na Wysokim Tronie i rządzić całym Westland. Żadnemu z nich się to nie udało, a Wojna którą zapoczątkowali ciągnęła się ponad 130 lat. Nazwano ją Wojną Stu Lat. Konflikt całkowicie zdewastował regularnie już niszczony kontynent. Pod koniec wojny niewiele zostało pamiątek po Wolnych Latach i po samym Imperatorze, ponieważ Ci którzy chcieli go zastąpić zapamiętale niszczyli pomniki jego chwały.

Nowa Era

Wojna Stu Lat zakończyła się w roku 1135 WR, jednak nie była to dokładna data. Konieczne było ustanowienie nowego kalendarza – Kalendarza Faredańskiego, obowiązującego do dzisiaj. Z chaosu ponownie wyłoniły się nowe królestwa, tym razem ustanowiono ich dwadzieścia cztery:

• Almoth
  

  Królestwa Nowej Ery Rok 998 NE

• Altara
• Amadicia
• Andor
• Arad Doman
• Arafel
• Cairhien
• Caralain
• Ghealdan
• Goaban
• Hardan
• Illian
• Irenvelle
• Kandor
• Kintara
• Łza
• Mar Haddon
• Maredo
• Malkier
• Mosara
• Murandy
• Saldaea
• Shienar
• Tarabon

Niestety nie wszystkim z tych królestw udało się przetrwać do obecnych czasów. Almoth, Caralain, Goaban, Hardan, Irenvelle, Kintara, Mar Haddon, Maredo, Malkier i Mosara zostały zniszczone bądź porzucone. Czasami toczyły się konflikty o opuszczone ziemie, a czasami nikogo to już nie obchodziło. Ludność odchodziła, władcom nie opłacało się utrzymywać zbyt dużych i nie przynoszących dochodu ziem. Nawet chwała i prestiż Aes Sedai zostały mocno nadszarpnięte. Powstało Stowarzyszenie Synów Światłości oficjalnie wrogo nastawionych do Tar Valon. I mimo iż nikt nigdy oficjalnie nie wystąpił przeciwko potędze Białej Wieży, Siostrom nigdy nie udało się zażegnać zagrożenia z ich strony.

Aes Sedai nie udawało się również skutecznie przeciwdziałać wojnom i konfliktom, które bezustannie wybuchały w czasie Nowej Ery. Na całym Westland pojawiało się coraz więcej nieużytków i pustkowi, miejsc gdzie próżno było szukać ludzkich osad. Do największych konfliktów tego wieku zalicza się spory o granice pomiędzy Andorem, a Cairhien, Arad Doman z Tarabonem i Łzy z Illian. Także Wojna z Białymi Płaszczami w 957 NE. Jedynym okresem gdy całe Westland zjednoczyło się przeciwko jednemu wrogowi, były Wojny z Aielami w latach 976-978 NE. Jednak po zakończeniu wojny tymczasowy sojusz rozpadł się, a Aes Sedai nie były w stanie go utrzymać.