Na wschód od Pustkowia Aiel rozciąga się mało poznana kraina zwana Sharą. Jej rdzenni mieszkańcy nazywają te ziemie również Shamara, Co’dansin, Tomaka, Kigali lub Shibouya. Jest to bardzo duży obszar, który od wschodu graniczy z Oceanem Morenowym, od północy i zachodu z Morzem Sztormów, a także pasmem górskim zwanym Klifami Świtu. W paśmie górskim znajduje się ogromna rozpadlina zwana Wielką Szczeliną. Na północy rozciągają się natomiast Góry Zagłady i Wielki Ugór. Niestety nie ma informacji, jak duży problem w Sharze stanowi Pomiot Cienia, który mógłby z tamtego kierunku atakować te ziemie.
Na ziemie Sharan można dostać się tylko na dwa sposoby. Najłatwiejszą drogą jest pożeglowanie w tamtym kierunku, dlatego też większą część handlu z tymi ziemiami przejął Lud Morza. Druga droga to podróż karawaną przez Pustkowie Aiel. W paśmie Klifów Świtu znajduje się sześć w miarę dostępnych szlaków. Na szlakach tych wybudowano sześć bardzo dobrze ufortyfikowanych miast handlowych, w których handel z ludźmi z Zachodu jest dozwolony. Zabronione jest podróżowanie po tej krainie i opuszczanie ukrytych za wysokimi murami miast. Ci którzy poważają się na ten krok, zwykle znikają bez śladu.
Podobnie w przypadku handlu morskiego, statkom Ludu Morza wolno dokować tylko w pięciu portach rozrzuconych wzdłuż wybrzeża. Przybicie do brzegu w innym miejscu, bądź nie przestrzeganie ustalonych przez Sharan zasad i opuszczanie zabezpieczonych miast, skutkuje tajemniczym zniknięciem. To zamknięcie na świat zewnętrzny i agresja w stosunku do przyjezdnych spowodowały, że o krainie tej wiadomo naprawdę niewiele. Tym nie mniej trochę informacji udało się uzyskać dzięki Jainowi Farstriderowi, któremu podróżował po tych ziemiach i napisał o nich książkę.
Historia
Shara jako odrębne królestwo zostało założone niedługo po Pęknięciu Świata i w tej samej formie dotrwało do dnia dzisiejszego. Ziemie te były atakowane podczas Wojen z Trollokami, dwa tysiące lat wcześniej, nie ma jednak informacji jak z nimi walczono i jakie straty ponieśli Sharanie. Wiadomo również, że w roku 993 WR Artur Hawkwing wysłał na te ziemie armię dowodzoną przez jedną ze swoich córek. Armia ta rozmiarem zbliżona była do tej, która rok wcześniej wysłana została do Seanchan. Jej wielkość w przybliżeniu wynosiła 2000 statków i 300,000 żołnierzy. Statki przybiły w kilku miejscach wzdłuż wybrzeża i żołnierze najprawdopodobniej wysiedli na brzeg.
Raporty Ludu Morza, którzy obserwowali tą inwazję z morza, donosiły o statkach płonących w zatokach i przy brzegu. Żaden z żołnierzy nie dotarł również z powrotem do Westland aby zdać relację swojemu królowi. Więc inwazja Artura Hawkinga na te ziemie skończyła się wielką porażką, jedną z niewielu w jego życiu. Mieszkańcy Shary pytani o atak na ich ziemie, nie przyznają się, że cokolwiek takiego miało miejsce. Nie donoszą również o jakichkolwiek innych wojnach wewnętrznych, które miałyby dręczyć ich krainę. Wiadomo jednak o zamieszkach które wybuchły tam po proklamacji Smoka Odrodzonego.
Władza i społeczeństwo
W Sharze panuje bardzo niezwykły ustrój monarchiczny. Władca, zwany Sh’boan, jeśli jest kobietą lub Sh’botay jeśli jest mężczyzną, sprawuje władzę absolutną. W czasie siedmiu lat swoich rządów wybiera swojego następcę – Sh’boan lub Sh’botay – i po upływie tego czasu umiera tajemniczą śmiercią. Mieszkańcy Shary utrzymują, że śmierci te są naturalne i dziejące się w ‘woli wzoru’. Po śmierci monarchy na jego tron wstępuje wybrany przez poprzednika następca, który również ma za zadanie wybrać swojego następcę. Wedle słów mieszkańców Shary ten cykl trwa nieprzerwanie od trzech tysięcy lat. Ostatnimi znanymi władcami Shary byli Chiape i Shaofan, a ich zniknięcie, bez wybrania następcy, wywołało w tym królestwie zamieszki i wojnę wewnętrzną.
Nie mniej z ostatnich informacji dowiadujemy się, iż rzeczywistą władzę w Sharze sprawują Ayyadowie. Sh’boan i Sh’botay są jedynie marionetkami wybieranymi dla zachowania pozorów. Władcy otoczeni są zawsze przez kobiety Ayyadów, które nawet przemawiają w ich imieniu. Osobista rozmowa z władcą jest niebywałym zaszczytem i spotyka niewiele osób. Jest również nieomal pewne że to właśnie przenoszące Moc kobiety stoją za wszystkimi niewytłumaczonymi śmierciami swoich władców. W świecie handlarzy Sharanie znani są jako niebywali kłamcy. Tym nie mniej, jako producenci jedwabiu i kości słoniowej zawsze znajdują zainteresowanych kupców. Handel z nimi jest ryzykowny i łatwo można zostać oszukanym. Trzeba sprawdzać każdą zakupioną rzecz, rozwijać bele z jedwabiem i sprawdzać kość słoniową. Po przyłapaniu oszusta i udowodnieniu winy, pozostali handlarze ukarzą winnego, po czym sami będą chcieli oszukać kupującego.
W Sharze praktykowane jest niewolnictwo. Występuje w niemalże każdej dziedzinie życia i na nim oparta gospodarka i kultura. Znakiem niewolnictwa są tatuaże. Im bardziej i mocniej wytatuowana jest osoba, tym niżej znajduje się w hierarchii niewolniczej.
