Jednym z zarzutów, z którymi często spotyka się twórczość Roberta Jordana, jest niezwykłe przywiązanie do drobiazgów. Dotyczy to zarówno ubiorów, jak i szczegółów krajobrazu. Rzecz to o tyle niezwykła, aby mężczyźnie chciało się opisywać takie rzeczy jak plisy czy koronki. Nie można jednak nie przyznać, że Robert Jordan robił to doskonale. Może i wydłużało to fabułę i czasem mogło nużyć, tym nie mniej, gobelin jaki malował dzięki takim drobiazgom był monumentalny. Każda kraina i społeczność w Kole Czasu ma swój odrębny styl i cechuje się odrębną modą, urodą i cechami charakterystycznymi.
Warkocze
Szczególne miejsce w serii zajmują warkocze. W Dwóch Rzekach są znakiem, że dziewczyna dorosła i dojrzała do małżeństwa. Warkoczyki charakteryzują również modę Tarabon, gdzie kobiety zaplatają włosy w mnóstwo małych warkoczyków. W Arafel mężczyźni zaplatają włosy w dwa warkocze, które przyozdabiają dzwoneczkami.
W Seanchan służba Krwi goli połowę głowy, a włosy na drugiej połowie zaplata w warkocz. Aielowie zaplatają dwa warkocze małym dziewczynkom, przyozdabiając je kokardami. Aby ukarać niesforną uczennicę Mądre, często każą na taką modłę zaplatać włosy. Ma to dowieść że uczennica jest dziecinna i powinna wreszcie zacząć zachowywać się jak dorosła kobieta.
W Malkier też obowiązywała tradycja związana z warkoczami. Młody chłopak od urodzenia miał obowiązek zapuszczania włosów, a gdy osiągnął wiek męski, jego caineira – pierwsza kobieta z którą spędzał noc, zaplatała jego włosy w warkocz daori i obcinała. Był to znak że chłopak stał się mężczyzną. Do póki caineira nie oddała mężczyźnie takiego warkocza, miała nad nim pełną władzę.
Płaszcz Barda
Niezwykłą częścią garderoby jest wielokolorowy płaszcz noszony przez bardów. Jest obszerny, uszyty z setek kolorowych łatek. Kawałki materiału powiewają na wietrze, a sam płaszcz jest ciepły. Znajduje się w nim wiele kieszonek i schowków, dzięki którym praca i sztuczki kuglarskie stają się prostsze. Harriet McDougal, sprzątając szafę po śmierci męża, nie wiedziała co ma zrobić z dziesiątkami jego krawatów. Jej przyjaciółka uszyła dla niej specjalny, wielokolorowy płaszcz barda.
Płaszcze Strażników
Kolejnym ciekawym płaszczem, jest okrycie Strażników. Jest to płaszcz uszyty ze specjalnego materiału, który zniekształca i odbija światło, sprawiając że nosząca go osoba jest praktycznie niewidoczna. Materiał ten był znany już w Wieku Legend, choć wtedy służył tylko jako nietypowa ozdoba. Obecnie wykorzystywany jest przez Strażników i jest niezastąpiony przy kamuflowaniu się. Wytworzyć go można jedynie za pomocą ter’angreala, który znajduje się w Tar Valon. W Wieku Legend nazywano go fancloth.
Shoufa i cadin’sor
W ubiorze Aielów odnajdujemy dwa ciekawe elementy. Jednym jest shoufa. Jest to czarna zasłona, którą Wojownicy Aielów zaciągają na twarz gdy ruszają do boju, albo gdy chcą kogoś zabić. Przez ten szczegół, Aielów często określa się mianem zamaskowanej śmierci. W użyciu u Aielów znajduje się również cadin’sor, ze Starej Mowy – strój roboczy. Jest to odzienie w które ubierają się wszyscy Aielowie, a przede wszystkim wojownicy. Utrzymany jest w tonacji brązów i beżów, aby łatwo kamuflować się na suchych terenach Pustkowia. Wojownicy Aielów nie noszą żadnych ozdób, w przeciwieństwie do pozostałych członków tej społeczności. Aielowie uwielbiają złoto i uwielbiają się nim obwieszać, szczególnie handlarzy Aielów poznać można po kilogramach złotych łańcuchów powieszonych na szyi.
Woalka
Innymi zasłonami noszonymi na twarzy, choć o zupełnie innym przeznaczeniu, są woalki używane w Tarbonie. Zakrywają nosy i usta i są półprzeźroczyste. Ciekawą rzeczą, że noszone są również przez mężczyzn, co w połączeniu z sumiastymi wąsami, które są tam modne, wygląda co najmniej dziwnie.
Malkier
Hadori – cieńka, skórzana plecionka noszona na czole i spinająca włosy, którą noszą wojownicy Malkier. Hadori jest wręczane chłopcu, który staje się mężczyzną, na znak, że jest już wojownikiem i może walczyć na równi z pozostałymi wojownikami Malkieri. Po śmierci chowa się ich z hadori na czole. Kobiety Malkieri noszą natomiast ki’sain – jest to mała kropka wymalowana na czole, ma prezentować ich stan cywilny. Niebieska kropka dla panny, czerwona dla mężatki i biała dla wdowy.
„Lan powiedział mi kiedyś, że Malkier żyje tak długo, dopóki choć jeden mężczyzna nosi hadori na znak, że będzie walczył z cieniem. Tak długo jak kobiety noszą Ki’sain na znak, że będą wysyłać synów do walki z Cieniem”.
– Nyneave al’Mera
Kesiera
Kesiera to cienki łańcuszek z kryształem, noszony przez kobiety na głowie, wpleciony we włosy. Kryształ ma znajdować się na czole. Jest to przedmiot pochodzący z Cairhien, często noszony przez tamtejsze szlachcianki. Kesiera może być zarówno złota jaki i srebrna, ozdobiona drogocennym kamieniem lub zwykłym kryształkiem. Moiraine nosiła swoją kesiere niemalże cały czas, znajdujący się w niej kryształ wykorzystywała do podsłuchiwania osób które znajdowały się w dużej odległości od niej.
Szal
Szal – to najważniejszy element ubioru Aes Sedai. Kobieta po przejściu ostatnich testów, otrzymuje szal co jest znakiem, że jest pełnoprawną Siostrą. Nowo wybrane siostry nie rozstają się ze swoim szalem, wynika to z dumy że udało im się osiągnąć cel do którego dążyły nie raz, wiele lat. Szal jest trójkątnym kawałkiem białej tkaniny, obszyty długimi, jedwabistymi frędzlami w kolorze Ajah. Na plecach wyszyty jest płomień Tar Valon, również w odpowiednim kolorze. W przypadku Białych Ajah płomień Tar Valon obszyty jest czarną nicią. Poza oficjalnymi spotkaniami, szale nie są jednak noszone cały czas. Jest to raczej symbol, który ma podkreślić status Aes Sedai. Drugim ważnym atrybutem Aes Sedai jest pierścień z Wielkim Wężem. Dostają go już Przyjęte, ale mogą go nosić tylko na trzecim palcu lewej ręki. Dopiero gdy kobieta zdobędzie szal, może go nosić dowolnie, lub ściągnąć z palca, jeśli sytuacja tego wymaga.
Moda Tuatha'anów
Ciekawymi ubiorami może się również poszczycić Lud Wędrowców. Styl Tuatha’anów cechują się wielkim zamiłowaniem do wszelkiej kolorystyki. Im bardziej jaskrawe i kujące w oczy tym lepiej. Tą cechę mają zarówno kobiece spódnice i bluzki, ubiory męskie jak i wozy którymi podróżują.
Sztylety Ebou Dar
W Ebou Dar panuje zwyczaj, że kobieta nosi na szyi zawieszony sztylet. Nóż jest wręczany podczas ceremonii małżeńskiej przez męża i zgodnie z tradycją może być użyty jeśli mężczyzna kiedykolwiek rozczaruje swoją żonę. Sztylety inkrustuje się kamieniami szlachetnymi, bądź zwykłymi szkiełkami gdy rodzina jest biedniejsza, a ich kolor zależy od kilku czynników. Kamień biały, jeśli kobieta urodzi syna, czerwony jeśli córkę. Ich ustawienie mówi czy dziecko żyje, czy umarło i w jaki sposób, jeśli zginie w pojedynku, dodaje się czerwony kamień, jeśli w inny sposób – czarny. Kobiety w Ebou Dar noszą głęboko wycięte suknie, aby było widać noże. Jeśli kobieta go nie posiada, to znaczy że jest samotna. Powiedzenie ‘wesprzyj się na nożu’ oznacza, aby czuć się swobodnie podczas spotkania i mówić szczerze.
O czymś jeszcze zapomniałam? Jakiś szczegół który mi umknął? Możecie pisać w komentarzach…
Obrazek wyróżniający: CC0 Sum+it