Bitwa pod Talidarem była decydującym starciem pomiędzy siłami Westland, dowodzonymi przez Wielkiego Króla Artura Hawkwinga, a armią Cienia. Było to największe i najpoważniejsze zwycięstwo sił Światłości nad Cieniem od czasu Bitwy pod Maighande podczas Wojen z Trollokami.
Geneza
Bitwa pod Maighande, mająca miejsce w 1301 roku PP, doprowadziła siły Cienia do klęski i totalnego upadku. Dzięki temu zwycięstwu Westland nie zostało zaatakowane przez Cień przez kolejne tysiąc lat. W okresie który nastąpił po Wojnach z Trollokami, znanym jako Wolne Lata, sztuka wojenna na Westland osiągnęła swoją pełnię, a narody Pograniczne – Basharande, Elsalam i Rhamdashar, udaremniały Pomiotowi Cienia atakowania reszty Westland. Arturowi Hawkwingowi udało się podbić całe Pogranicze podczas Konsolidacji w latach 943 – 963 WL i sprawował tam rządy przez kolejną dekadę. Niestety Cesarz wszczął konflikt z Aes Sedai i dokonał inwazji na Tar Valon. W roku 986 WL siły Cienia ogromną siłą zaatakowały Westland, wierząc że Imperator, teraz już w podeszłym wieku, uwikłany w wojnę z Białą Wieżą nie będzie w stanie obronić swoich ziem przez Cieniem.
Przebieg bitwy
Chociaż Bitwa o Talidar uznawana jest za pojedyncze starcie, w rzeczywistości był to konflikt trwający kilka miesięcy. Rozpoczął się pod koniec roku 986 WL i trwał do lata roku 987. Cień rozpoczął akcję zbrojną od zaatakowania trzech kluczowych punktów na Pograniczu, tym samym blokując Pogranicznikom możliwość wzajemnej pomocy. Artur Hawkwing który wtedy osiągnął już wiek 74 lat, prowadził obronę ze sprawdzoną we wcześniejszych latach taktyką. Rozkazał garnizonom rozstawionym na Pograniczu o jak najdłuższą kampanię opóźniającą, serie potyczek, które miały spowolnić przemarsz Pomiotu Cienia, a on w tym czasie gromadził na południu wielką armię. Pomiot Cienia po przekroczeniu granic Westland, przemieszczał się na południe, plądrując i niszcząc wszystko na swojej drodze. Stoczono siedem wielkich bitew, które miały na celu skierowanie Pomiotu Cienia na południowy-wschód, na tereny królestwa Hamarea. To właśnie gdzieś na terenie tego królestwa znajdowały się Pola Talidaru, gdzie została stoczona ostatnia decydująca bitwa. Po trwającej wiele dni walce, siły Światłości całkowicie zniszczyły armie Cienia, a pozostałości Pomiotu Cienia uciekły w głąb Ugoru. Po tej porażce Cień nie wykazywał żadnej aktywności przez kolejne pół wieku. Było to zbawienne dla całego Westland, które po śmierci Hawkwinga rozdzierało się w Wojnie Stuletniej i nie byłoby przygotowane na kolejny zmasowany atak Pomiotu Cienia.
Monument
Po Bitwie pod Talidarem Artur Hawkwing rozkazał wznieść na część zwycięstwa pomnik – ogromną, smukłą iglicę. Na monumencie nie miało być upamiętnionego imienia Imperatora, a jedynie imiona wszystkich żołnierzy, którzy polegli w bitwie, chroniąc ludzkość przed Cieniem. Na szczycie iglicy miał znajdować się złoty jastrząb, miał to być jedyny symbol upamiętniający Imperium Hawkwinga. Po śmierci Imperatora monument został zniszczony przez ludzi, którzy chcieli usunąć wszelkie ślady istnienia Cesarza. Samo pole bitwy zostało później zajęte przez królestwo Hardan, a po jego upadku zamierało stając się niezamieszkałym pustkowiem. Dziś pole bitwy leży gdzieś w połowie drogi między rzeką Erinin w Shienar, a Sztyletem Zabójcy Rodu.
